‘Het zal erg wennen worden’ voorspelden veel mensen me. En dat werd me duidelijk. Mijn eerste week op kamers in Utrecht ging me iets anders af dan ik had verwacht…
Mijn eerste week op kamers
Laatst kon je al meekijken met het hele verbouwingsproces in ons appartement. Toen we begonnen met verbouwen was het hele huis in een best wel slechte staat. Aan het huis was al zo’n 40 jaar bijna niks onderhouden en het leek wel of er net zo lang niet was schoongemaakt. Alles was vergeeld en het stonk er.
Het was dan ook een hele klus om alles weer mooi en fris te maken! In de kerstvakantie zijn we daar mee bezig geweest, wat echt leuk was om te doen. Langzamerhand zagen we het oude appartement veranderen in een mooi, nieuw en fris huisje. Die vooruitgang was zo leuk om mee te maken!
Toen we daarna met de inrichting bezig gingen, begon de pret pas echt. Ik mocht een nieuw werkplekje creëren, eindeloos veel plantjes kopen, kussentjes uitkiezen… Heerlijk!
Eenzaamheid?
En toen kwam daar het moment dat we in ons huisje konden trekken: vorige week maandag. Samen met één ander huisgenootje ging ik er vanaf toen in wonen, het andere huisgenootje was nog bezig met verhuizen. Die maandagavond hebben we samen lekker gekookt, gekletst en gelachen, waarna we lekker ons eigen bedje in kropen. Het was fijn om in ons appartement te zijn.
Maar poe, toen kwam dinsdag. En ik moet eerlijk zeggen dat ik toen wel even een moeilijk momentje heb gehad. Ik was die dag vrij, had tot aan 6 uur ‘s avonds niets bijzonders gepland en ben overdag gaan studeren. Dat ging helemaal prima. Heel goed zelfs! Ik was lekker geconcentreerd en kon in alle rust aan de slag.
Maar, halverwege de dag, toen ik nogal gaar was van het studeren en er niemand thuis was, kwam er plotseling een klein beetje een eenzaamheidsgevoel in me op. Ik had op dat moment niemand om me heen en het voelde heel gek om niet thuis bij mijn ouders te zijn. Normaal was dinsdag mijn thuiswerkdagje samen met mijn moeder, en nu was er opeens niemand.
En dat alleen zijn, dat is precies waar ik de afgelopen week best wel aan heb moeten wennen. Het zijn niet zozeer het koken en het doen van andere huishoudelijke klusjes waar ik moeite mee heb, maar meer het feit dat ik gewoon veel meer alleen doe. Natuurlijk zijn mijn huisgenootjes er vaak, komen er vrienden over de vloer en bestaat er whatsapp, maar de mensen die ik standaard om mij heen had – mijn ouders – waren er opeens niet meer. En dat was even gek.
En nu
Inmiddels ben ik al veel meer aan het nieuwe leventje in mijn kamer in Utrecht gewend. Ik kwam erachter dat ik gewoon zelf wat meer initiatief moet nemen om mensen op te zoeken, en dat het soms ook eigenlijk wel heel lekker is om ‘s avonds uit college thuis te komen, op je bed te ploffen en je avond helemaal in te vullen zoals je zelf wilt. Om zelf te beslissen wat je eet, hoe je ritme is en wanneer je afwast.
En van Utrecht zelf geniet ik overigens ook echt! Er zijn zoveel mooie parken, het centrum is geweldig én ik woon dichtbij mijn vrienden van mijn studentenvereniging. Utrecht is echt een fijne stad.
Conclusie: het is even wennen om hier in Utrecht mijn nieuwe leventje op te bouwen. Maar inmiddels gaat dat al een stuk beter en heb ik wat meer een routine opgebouwd. Je hoeft dus niet bang te zijn dat ik hier ongelukkig en eenzaam word hoor! Maar ik vond het wel goed om ook even te delen dat niet alles vanaf het begin altijd helemaal perfect gaat, en ook niet hóeft te gaan. Soms is er wat meer tijd nodig.
Bedankt voor het lezen! <3
Liefs Anniek
20 reacties
Marlot
17 januari, 2017 at 06:23Herkenbaar hoor! Na een half jaar heb ik dat nog steeds wel eens. Ik kom uit een gezin van 7 man (met 2 zusjes van 10 jaar jonger) en dan kan ik drukte nog best wel eens missen. Zeker als ik moe en gestresst ben, dan mis ik dat ik altijd iemand had om mee te kletsen. Al is tegelijkertijd de rust van op kamers zitten ook heerlijk!
Suzanne
17 januari, 2017 at 07:05Erg interessant om te lezen. Lijkt me ook zeker wennen!
Klaske
17 januari, 2017 at 07:16Herkenbaar Anniek! Ik schreef d’r laatst ook een blogje over en vind het tof dat ook jij d’r zo open over bent. Ik mis thuis soms ook best wel, zeker wanneer ik bijvoorbeeld ziek ben ofzo. Maar ook bijvoorbeeld de vrijheid van het op kamers wonen zou ik voor geen goud willen missen. Over het algemeen vind ik vind het op kamers wonen heerlijk! :) Hopelijk vind jij ook snel helemaal je plekje! <3
Laura
17 januari, 2017 at 07:19Herkenbaar! Ik woon nu ook sinds een jaar (weer) op kamers en mijn huisgenoten zijn er niet de hele week (en ik wel). Dus dat eenzame gevoel kruipt er bij mij ook soms in! Nu iedereen weg is om thuisthuis te studeren, zoek ik zelf gezelligheid op!
lonneke
17 januari, 2017 at 07:35Ah ik snap het helemaal!
Heb het zelf nog niet maar kan mij er goed in verplaatsen.
Alles is wennen natuurlijk! Maar zo leuk <3
Liefs Lonneke
Elise
17 januari, 2017 at 08:02De eerste paar weken zijn altijd even wennen, maar zo te lezen gaat het helemaal goed komen! Veel plezier in je nieuwe huisje!
Liefs, Elise
Dorien
17 januari, 2017 at 09:13Herkenbaar hoor! Ik zag eigenlijk van te voren al regelmatig echt even er tegenop, maar vanwege de studie ben ik toch maar gegaan. Ik weet nog dat iedereen super enthousiast en blij was, omdat het ze geweldig leek om op kamers te gaan, alsof het allemaal alleen maar geweldig was! Gelukkig ben ik nu na een aantal maanden best wel goed gesetteld en heb ik ook niet meer de neiging om echt elk weekend naar huis te gaan. Maar het blijft af en toe moeilijk als je je even niet zo goed voelt bijvoorbeeld ;) Gelukkig heb ik er echt geen spijt van, het is ook super leuk!
Dorien
17 januari, 2017 at 09:13Herkenbaar hoor! Ik zag eigenlijk van te voren al regelmatig echt even er tegenop, maar vanwege de studie ben ik toch maar gegaan. Ik weet nog dat iedereen super enthousiast en blij was, omdat het ze geweldig leek om op kamers te gaan, alsof het allemaal alleen maar geweldig was! Gelukkig ben ik nu na een aantal maanden best wel goed gesetteld en heb ik ook niet meer de neiging om echt elk weekend naar huis te gaan. Maar het blijft af en toe moeilijk als je je even niet zo goed voelt bijvoorbeeld ;) Gelukkig heb ik er echt geen spijt van, het is ook super leuk!
Malou | Blonde Blossom
17 januari, 2017 at 10:10Ik snap goed dat het wennen is, voor mij zal dat ook de grootste stap worden van op kamers gaan: ineens alleen zijn. Maar het klinkt toch wel goed, zo’n mooi appartement met huisgenootjes en je vrienden vlakbij! Ik hoop dat je binnenkort nog meer geniet in Utrecht. Malou x
Marieke | Bluebell Forest
17 januari, 2017 at 10:14Ik kan me zo goed voorstellen dat het wennen is! Uiteindelijk verandert dat natuurlijk en vindt je helemaal je plekje, voor nu is het denk ik even doorbijten. Gelukkig gaat het al wat beter, zoals je schrijft. En als je toch echt heimwee krijgt moet je gwn lekker naar papa en mama rennen hoor ;) Dat vindt niemand erg!
Irina
17 januari, 2017 at 10:14Niet zo gek dat je even moet wennen: het is een enorme verandering. Binnenkort weet je niet anders ^^
Maaike
17 januari, 2017 at 10:32Dat had ik in het begin ook heel erg hoor, dat ik moest wennen aan dat er soms niemand thuis is. Ik denk dat iedereen dat wel heeft trouwens haha. Maar fijn dat het zo goed gaat in je eigen ‘kamer’!
Anna
17 januari, 2017 at 11:11Heel herkenbaar! Toen ik net op kamer ging, had ik hier ook last van. De eerste maanden wist ik niet hoe snel ik weer naar mijn ouders terug moest reizen, vond het toen echt nog fijner om gewoon ‘thuis-thuis’ te zijn. Maar no worries, dit wordt langzaam maar zeker echt beter! Nu kan ik het me echt niet meer voorstellen dat ik liever bij mijn ouders zou wonen dan op mezelf (niet dat ik mijn ouders niet lief vind, maar omdat ik het zo gewend ben om mijn eigen plekje te hebben). Het heeft even tijd nodig, maar alles komt goed. :)
Sophie
17 januari, 2017 at 12:15Ah fijn zeg dat het klaar is! Heeeel begrijpelijk dat je je soms alleen voelt! Veel plezier op je nieuwe stekje!
Elbrich Abma
17 januari, 2017 at 12:33Het komt vast helemaal goed! Ik ga vanaf februari op mezelf, spannend!
Linda
17 januari, 2017 at 12:45Succes Anniek! Hier moet je eventjes doorheen, maar dan komt het helemaal goed. Ik ben héél benieuwd welke plantjes je hebt gekocht, haha!
Iris
17 januari, 2017 at 14:07Die eenzaamheid kan ik me goed voorstellen. Nu ben ik thuis wel vaker alleen, maar dan weet ik altijd hoe laat mijn ouders er weer zijn. Toch lijkt het me ook superleuk.
anna
18 januari, 2017 at 12:39Gelukkig woon je met een stel meiden die je al kent, dat maakt het echt zooooveel makkelijk dan wanneer je ergens ‘in je eentje’ komt wonen haha. Het zal vast gauw wennen!
Sonia
19 januari, 2017 at 10:07Aaw Anniek, zoals je wel weet denk ik, heb ik hetzelfde meegemaakt. Eigenlijk heb ik het nog steeds wel, aangezien ik geen huisgenootjes heb enzo…. Maarrrrrr laten we gewoon vaak afspreken en bijvoorbeeld samen avoneten :) Dat maakt het allemaal wat gezelliger!! En ik denk dat je er vast we aan gaat wennen. Leuk dat je ook vriendinnen in de buurt hebt!
Nicole
22 januari, 2017 at 00:40Wat leuk om te lezen! Het lijkt me ook echt enorm wennen om ineens op mezelf te wonen. Goed dat je het gewoon bent gaan doen. Het gaat zeker een goede stap in je leven worden!