Mijn nieuwe horloge voor mijn ieniminie polsje

Het was weer een hele beproeving dit jaar: iets verzinnen voor op mijn verlanglijstje. Dat blijft een lastig klusje. Maar, na een weekje eens goed om mij heen gekeken te hebben wist ik het: ik wil een horloge. Op ‘de grote dag’ kwamen mijn ouders aanzetten met dit prachtige exemplaar. Die mijn ieniminie pols niet eens nóg smaller laat lijken dan ‘ie is.

kldafjkdl;jiejfeijfekl AAAAH!

Eerst even mijn enthousiasme kwijt hoor, want OH, wat ben ik HAPPY met mijn nieuwe horloge! :D

Mobieltjes waren de bom. Horloges niet.

Ok. Even rustig. En terug naar het begin van het hele verhaal. Want wist je dat ik vroeger helemaal niet van horloges hield? Ik had er wel eentje hoor, maar ik deed hem nooit om. Ik had mijn telefoon wel waar ik de tijd op kon zien O nee, ‘mobieltje’, zo noemde ik mijn telefoon toen. Misschien had het daarmee mee te maken, met het feit dat je vroeger onwijs cool was als je een mobieltje had. Omdat mobieltjes iets heul speciaals waren. Dan had je echt geen horloge meer nodig. Die waren ouderwets.

Nu, alweer een heel aantal jaren later, is mijn telefoon voor mij iets heel gewoons. En vind ik ‘ouderwetse’ horloges juist hartstikke leuk en mooi. Bij een vriendin zag ik een poosje geleden een prachtig subtiel horloge die al tientallen jaren oud is om haar pols zitten, en ik besloot zelf ook op zoek te gaan naar zoiets!

Een zoektocht

Uiteindelijk was het nog best een opgave om iets te vinden wat me goed stond. Ik wilde graag een beetje een vintage looking horloge, maar die bleken schaars te zijn. De meeste horloges in een nog enigszins betaalbare prijsklasse zijn van die moderne roségouden dingen.

Daarnaast werkte ook mijn pols niet helemaal lekker mee. Zo’n Daniel Wellington horloge bijvoorbeeld; hartstikke leuk, maar vééls te groot voor mijn smalle pols. Met zo’n klokje wordt het al snel zo’n gevalletje ‘Hé horloge, waar ga je met die arm naartoe?’

Uiteindelijk, na een toch aardig lange zoektocht, kwam ik op de website van de Lucardi dit horloge tegen. Ik wist niet hoe snel ik naar het winkelcentrum moest fietsen om hem even te passen. Eenmaal aangekomen bleek hij nog mooier te zijn dan op de site. Hij kwam op mijn verlanglijstje te staan, en een paar weken werd ik trotse drager.

Kijk, dit is ‘m: een klein, wit klokje met een gouden randje en een smal, bruin bandje.

Het leren bandje heeft een subtiel slangenprintje en een gouden gespje.

Is ‘ie niet tof? Ik ben er zo onwijs blij mee! Hij voldoet echt aan al mijn eisen: niet te groot, een beetje ouderwets, en hij was ook nog eens goed betaalbaar. Ik merk dat ik nog wel een klein beetje moet wennen aan het idee dat ik nu een horloge heb. Het zit nog niet in mijn routine om hem elke dag om te doen, maar dat gaat vast en zeker goedkomen.

Heb jij een horloge?

Liefs Anniek

Dit horloge kun je hier kopen voor 19,99. (Ik heb het horloge niet via de site besteld, maar gewoon in de winkel gekocht. Het horloge in de link is geloof ik een klein maatje groter, maar heeft nog steeds een redelijk klein klokje. De maten staan erbij op de site.)